Met de vijfde naar de Tweede Kamer
Lichte stress maakte zich van de organisatie meester, toen de chauffeur ons vrijdagochtend kwart over acht mededeelde dat er in de bus – anders dan op school – wel sprake was van een mondkapjesplicht. Na herhaaldelijke waarschuwingen waren alle leerlingen netjes op tijd, na een moeizame worsteling met het computeraanmeldsysteem van de Tweede Kamer was iedereen aangemeld, na een periode van onzekerheid had ProDemos bevestigd dat het programma doorgang zou kunnen vinden, en dan zou dit toch nog roet in het eten gooien.
We werden gered door – natuurlijk – Johan, onze conciërge van onschatbare waarde, die een aantal dozen met mondkapjes tevoorschijn wist te toveren. Goed gemutst gingen we in twee bussen onderweg. Eenmaal ter plaatse bij het kantoor van ProDemos aan de Hofweg (tegenover het Binnenhof) werden we ontvangen door een uitgebreid team van rondleiders, en gingen we per klas onderweg. Mijn klas werd eerst naar een model van de plenaire zaal van de Tweede Kamer geleid, waar we plaats konden nemen en voorbereid werden op een debat met een andere klas.
Het moet gezegd worden dat er vooraf bij de wat meer ervaren docenten enige scepsis was over het programma van ProDemos. In eerdere jaren was het wel eens wat saai geweest. Of misschien niet helemaal op het niveau van onze leerlingen. Maar het Cygnus was blijkbaar niet de enige school met dergelijke commentaren de afgelopen jaren, want er bleek flink geïnvesteerd in het programma. Voor het debat waren filmpjes opgenomen bij de NOS, er waren smartphones die live mails binnenkregen van lobbyisten en feitelijke informatie hadden om het debat te ondersteunen. De twee klassen werden ingedeeld in zes partijen die voor of tegen de door de minister ingediende wet waren om het OV gratis te maken voor iedereen. Zes woordvoerder mochten de standpunten van hun partijen uiteenzetten, met de mogelijkheid voor de andere partijen om te interrumperen. Een levendig debat volgde, met veel geroffel op de bankjes. En, goed nieuws: het voorstel is aangenomen!
Daarna volgde nog een ‘democratie-experience’, die zeer actueel aanvoelde, met alle verschillende belangengroepen en hoe die bij elkaar te brengen in een mondiale pandemie, maar die echter al een jaar of vijf geleden bleek te zijn ontworpen. Opvallend. Nu was het tijd voor pauze, met de afspraak dat we elkaar om kwart voor twee weer zouden zien bij de viskraam aan de overkant. Daar begon – onder een stralende zon – een speurtocht over de Lange Voorhout die uit zou komen bij het nieuwe, tijdelijke onderkomen van de Tweede Kamer. Een groepje dat door hun tablet de verkeerde kant op was gestuurd wist met behulp van een live-locatie (dank je, Meva!) nog net op tijd aan te sluiten.
Bij het binnenlopen van de plenaire zaal, bekend van tv, was iedereen toch een beetje onder de indruk. Zo is het dus in het echt. Wel wat kleiner dan gedacht, eigenlijk! En waarom hebben sommige ‘zetels’ een zegel, en andere niet? De vragen (en goede antwoorden!) bleven komen. Het programma liep op zijn einde, en alleen de winnaar van de muntjeswedstrijd moest nog bekend gemaakt worden. Bij elke vraag of opmerking waren muntjes te verdienen, en om Samuel te kunnen verslaan, had de rest van de klas al snel bedacht dat ze hun verdiende muntjes moesten samenvoegen, zodat Hidde uiteindelijk met de eer wist te strijken. Hierna konden we moe maar voldaan weer terug naar huis.