Lieve Lara,
'Ja maar, je krijgt wel meteen heel veel Lara,' zei je een keer tegen me. Daar kon ik geen speld tussen krijgen. Maar voor mij is Heel Veel Lara vooral dit: je humor. Je kleurrijke verschijning. Hoe je heel uitgesproken kan zijn en tegelijkertijd ontvankelijk. Je oprechtheid en integriteit. Hoe je echt wel weet wat je aan jou hebt! (En dat dat prettig is). Hoe je vol overgave AIM-les stond te geven. Met hart en ziel en heel veel mimiek. Je mimiek dus. Hoe je in je idiote c.q. geweldige pyjama de hotelkamers langsging, om leerlingen in bed te sommeren. (Parijsreis 2018). Hoe die reis sowieso geweldig was, mede door jouw humor en goeie verhalen. Hoe je voordeed hoe Felix, toen nog niet geboren, je baarmoeder onveilig maakte. Je prachtige, liefdevolle, grappige speeches voor examenleerlingen. Hoe je mij (zonder dat je het zelf weet) hebt geïnspireerd bij het voorbereiden van speeches voor examenleerlingen.  Je betrokkenheid. Bij alles eigenlijk. Hoe je er voor leerlingen was. Hoe je echt het verschil wilde maken. Voor mij ben je onlosmakelijk verbonden met het Cygnus. Ik ben dankbaar dat je al die jaren mijn collega bent geweest, je bent me dierbaar geworden. 

Hoewel ik frans een absoluut vreselijk taal vind wil ik u toch bedanken voor de manier waarop u mij in de onderbouw les hebt gegeven. Des tijds had ik een absoluute haat aan talen en dan al helemaal voor frans. U toonde hier begrip voor en was zelfs degene die er uiteindelijk voor heeft gezorgt dat ik een dyslexie diagnose heb gekregen. Des tijds heb ik hier misschien niet zo bij stil gestaan maar ik wil u nu toch nog even bedanken voor de aandacht die jij voor mij had als leerling hebt gehad ondanks dat ik misschien niet echt een liefhebber was van het vak frans.

Groetjes Bas Jansweijer

Hoi Lara,
Heel lang werk ik nog niet op het Cygnus, en in het begin vallen natuurlijk vooral de sterke karakters op. En wat jij heb ongelooflijk veel hart voor de zaak. Ik ben vanaf het begin onder de indruk geweest van de wil die jij uitstraalt. Die houding zal nog jaren de gangen en klaslokalen van de school vullen. Moedig voorwaarts!

Beste mevrouw Clarkson, wat ontzettend jammer om dit horen. Ons zelf-geregelde reis naar Parijs kan ik me nog als de dag van vandaag herinneren. Een reis die ons niet alleen talloze leuke herinneringen heeft opgeleverd, maar de kans om elkaar buiten 'Het schip' te ervaren. Ik zal deze foto, een vereeuwiging van die kostbare momenten koesteren. Ena-Nicole Nsiah-Asare

Aristeia 2014




Eten bij de Crêperie in Lille in 2017

Lieve, uitgesproken Lara, niet alleen in je mening, maar ook in je verschijning!
Ik ben blij dat ik je door het Cygnus heb leren kennen en heb je altijd bewonderd om je enthousiasme voor je vak, je liefde voor je leerlingen, maar ook om je durf je duidelijk over alles uit te spreken.
Ik zal je dan ook enorm missen als collega, maar ook om je mooie en kleurrijke aanwezigheid.
Ik wou dat ik wist wat ik aan jou en je familie kan schrijven, want woorden schieten tekort om uit te drukken hoe verschrikkelijk ik het voor jullie vind. Geniet van je lieve gezin en familie, dat is uiteindelijk het allerbelangrijkst voor nu.

Liefs Saskia

Beste Lara,

Wat erg om te horen dat je ziek bent.

Ik vond jou een heel lieve en leuke docente, door jou was Frans een van mijn favoriete vakken op school. Wat mij het meest bij staat is dat wij met jou erbij 4 Lara’s in 1 klas hadden. Tijdens de Parijs reis in de vierde klas hebben wij nog een foto gemaakt met alle 4 de Lara’s op 1 foto. 

Ik wens jou en jouw familie heel veel sterkte toe en ik hoop dat je nog een tijd vol met liefde en blije herinneringen tegemoet gaat.

P.S. Ik ga beginnen met geneeskunde in september en ik hoop dat ik later mensen als jij zal mogen helpen.

Heel veel liefs,

Lara Caldarella

In 2009 begon ik, een meisje van toen 11 jaar, op het Cygnus. De eerste les Frans maakte indruk. Er kwam een dame binnen die Frans sprak, álleen maar Frans. Sprak ze wel Engels? Kon ze Nederlands? Hoe moesten we nu ooit Frans gaan leren? Ze zwaaide wat en gebaarde dat we in een  cercle moesten gaan zitten. Een cirkel? Een kring? Oké dan. Deze eerste les leerden we gedag te zeggen en onszelf voor te stellen. De dame stelde zich voor als Madame Clarkson. Op de gang, aan de andere kant van de ligne magique, bleek dat Madame Clarkson ook gewoon Nederlands kon. Dat was een verademing. Al snel bleek echter dat het helemaal niet nodig was, want met die paar woordjes Frans en alle gebaren kwamen we heel ver. De hersenspoeling is toen begonnen. Je leerde ons een volledige vocabulaire en voor ik het wist deden we een toneelstuk met de hele klas: Les trois petits cochons.

Het was ruim 8 jaar later toen ik als tweedejaars student, inmiddels 19 jaar, besloot langs te gaan bij de open avond van het Cygnus. Samen met een vriendin bladerde ik door de stukken, en hebben we smakelijk gelachen om alle varkentjesmaskers, -staartjes en ander decor van de toneelstukken. We spraken jou ook en je vertelde dat er later wat ouders van achtstegroepers een presentatie van AIM zouden krijgen. Of wij daar niet aan mee konden doen. Hartstikke leuk natuurlijk! Maar zou ik de tekst wel weten? Al direct bleek dat AIM ons (op positieve wijze) had gehersenspoeld: je legde je armen over elkaar en tekende daarna met arm en vingers een opgaande zon. "Un jour," zei ik. Op automatische piloot vertelde ik het hele verhaal. Een hilarisch moment met het prachtige besef hoeveel de lessen ons, ook na al die jaren nog, hadden beïnvloed. Dankjewel Lara!

Oh, en trouwens: het liedje 'Qui a peur du méchant loup' ken ik natuurlijk nog steeds uit mijn hoofd. Daar denk ik nog weleens aan als ik naar mijn prikbord kijk. Daaraan hangt de sleutelhanger van de Eiffeltoren, waar je er in 2015 zoveel van had gekocht dat er voor iedere leerling één klaar stond op de examentafel. Een fijne herinnering aan een aantal mooie jaren.



Door: Xante Wilders
22 april 2021