Lieve Lara, 
Zó sta je op mijn netvlies: expressief. Vol overgave met het AIM-toneelstuk voor een aula vol ouders. In de les geniet je zichtbaar van alle gebaren. Elke Aristeia ding je mee naar de mentorprijs, in tutu, met verenboa, een supergrote zonnebril en wat dies meer zij. 
Met woorden kun je gedachten formuleren, met gebaren bereik je de harten!
Cordialement,
Thomas P

Lieve Lara, 

 

Onze eerste ontmoeting dateert uit 2012. Jij was de docent Frans van Robin en gaf een informatieavond over de AIM methode. Met een enorm enthousiasme, humor en betrokkenheid stond je uit te leggen hoe jullie dat deden in de klas, het werken met deze methode. Na je uitleg was iedereen om en begreep heel goed het waarom. Wij wilden ook wel weer naar school.

 

Een paar jaar later kwamen we elkaar weer tegen. Ditmaal was ik de leerkracht en jij de moeder. Drie jaar lang mocht ik jouw kinderen in de klas hebben. We spraken elkaar regelmatig. Niet omdat het niet goed ging met de kinderen. Wel nee, dat deden jullie samen hartstikke goed. Gewoon gezellig kletsen en weer vielen je enthousiasme, humor en betrokkenheid op.

De laatste twee jaar had ik de kinderen niet meer in de klas en zagen we elkaar minder. Wel krijg ik altijd een heerlijke knuffel van Fenna als ze mij tegen komt en vertelt ze hoe het met jullie gaat. Wat eerst hoopvol leek te verlopen kwam toch genadeloos terug. Hoe willekeurig het leven kan zijn wordt hiermee duidelijk. 

Maar er zijn ook dingen waar je wel invloed op hebt, hoe je met mensen omgaat en hoe je in het leven staat. Met hoe jij dat doet, als moeder en docent, heb je bij veel mensen een plekje in het hart veroverd en daar zal je ook blijven

Lieve Lara ik wens jou en je dierbaren heel veel sterkte.

 

Liefs van Marion.

Als ik het me goed herinner kwam dit ter sprake toen je ons uit legde waarom Frans zo'n mooie taal is. "Die Fransen praten met hun lippen getuit - alsof ze iemand zoenen." Dit zorgde naast hilariteit zelfs ook voor een betere uitspraak. Ik denk hier nog wel eens aan terug als het woord baguette ter sprake komt. Dat soort woorden hebben zo'n manier om af en toe op te duiken in je leven - gepaard met deze leuke herinnering. 
Lieve groet,
Jesse Hummel

Beste Lara,

Als vader van Nena bezochten we in het eerste jaar de school voor een Franse opvoering van  'de drie biggetjes'. De manier hoe jij met de leerlingen omging en enthousiasmeerde heeft diepe indruk op ons gemaakt. Ik geef het eerlijk toe, ik spreek geen woord Frans, maar snapte na afloop toch wat jij samen met de leerlingen wilde overbrengen.

Twee jaar later heb ik je voor het Parool geinterviewd (zie hier onder) over de manier waarop jij lesgeeft. Weer was ik geraakt door de manier waarop je lesgeeft en hoe jij met leerlingen omgaat. Je maakt het verschil voor individuele leerlingen en brengt jouw liefde voor het Frans op een schitterende manier op hen over. Dat is heel bijzonder en zo maak je voor hen het verschil.

Ik hoop dat je nog mooie momenten met jouw gezin en andere dierbaren mag meemaken en dank je namens al die kinderen (en hun ouders) die je hebt lesgegeven.

Jim Jansen (vader Nena 4A)

Middelbare scholieren leren Frans: adieu tegen spreekangst

Hoe kun je middelbare scholieren op een effectieve manier Frans leren? Audrey Rousse-Malpat promoveerde onlangs op de Canadese lesmethode AIM. Leerlingen van het Cygnus Gymnasium werkten mee aan het onderzoek.

Jim Jansen14 april 2019, 16:00BEELD SHUTTERSTOCK

De Frans-Algerijnse socioloog Jacques Berque zei ooit: 'Une langue ne sert pas qu'à communiquer, elle sert à être.' "Die uitspraak past goed bij mij," zegt de Groningse wetenschapper Audrey Rousse-Malpat.

"Een taal is niet alleen om te communiceren, maar ook om te zijn, is de vrije vertaling en als Française kan ik me hier goed mee identificeren. Het Frans is een fantastische taal om te spreken en om naar te luisteren. De woordjes, zinnen en klemtonen; soms is het net alsof je naar een prachtig muziekstuk luistert."

Goed doordacht
Rousse-Malpat heeft voor haar promotie de Canadese lesmethode AIM onderzocht. Bij deze methodiek spreken de leerlingen de hele tijd Frans. Aan de hand van verhalen, toneelstukken, liedjes en gebaren wordt Frans geleerd, zonder grammatica of woordenlijsten te stampen. Het is een goed doordachte lesmethode. De docent spreekt bijna alleen Frans en maakt desnoods met gebaren alles duidelijk. Het Nederlands is tijdens de lessen vrijwel afwezig.

Lara Clarkson, docent aan het Cygnus Gymnasium in Amsterdam, werkt al jaren met de methode. "Sinds het eerste moment ben ik er enthousiast over," zegt ze. "Ik wist ook meteen dat deze methode goed bij mij zou passen. Er wordt namelijk nogal wat gevraagd van een AIM-docent. Je moet expressief en communicatief zijn. Zeker in de beginfase is de rol van de docent behoorlijk intensief.''

''Het grootste voordeel is dat de leerlingen echt Frans spreken. Bij andere methodes is dat passiever en blijft de spreekangst groot. Het Frans dat we in de klas spreken is grammaticaal simpeler. De woordenschat is beperkt en wordt vaak herhaald. De leerlingen spreken vaak in koor waardoor de spreekangst afneemt"

Geen voorbeelddialogen
Voor haar onderzoek heeft Rousse-Malpat gedurende drie schooljaren 229 leerlingen gevolgd op vijf scholen. De resultaten van het onderzoek laten zien dat de AIM-methodiek effectiever is dan de meeste gebruikte andere methodieken.

AIM zorgt voor betere spreek- en schrijfvaardigheid. "Als je lang naar iets zoekt, is het fijn om het te vinden," zegt Rousse-Malpat terugblikkend. "Alle data van de leerlingen stopte ik in een bestand. Na de analyse wisten mijn promotor Marjolijn Verspoor en ik het zeker: we hebben iets! Deze verschillen zijn significant en AIM zorgt voor betere spreek- en schrijfvaardigheid."

Docent Clarkson beaamt de bevindingen van het onderzoek. "Na een tijdje kunnen de leerlingen zich zelfstandig uitdrukken," zegt ze.

"Ze leren echt te communiceren in plaats van voorbeelddialogen te reproduceren die na elk nieuw hoofdstuk weer snel wegzakken omdat ze niet worden herhaald."

Het leren van een vreemde taal heeft behalve de verruiming van het intellectuele vermogen volgens Rousse-Malpat ook andere voordelen. "Het is goed als kinderen een vreemde taal leren en natuurlijk is het geweldig als ze Frans leren," zegt ze. "Dat heeft niet alleen een cognitief effect, het maakt ze ook meer Europees burger, waardoor ze meer inzicht krijgen in andere identiteiten."

Springende klas
Clarksons lessen zijn er met de AIM-methode niet bepaald rustiger op geworden. "Mijn collega's zijn niet altijd blij met la classe saute - de klas springt- omdat het gebonk de les onder ons lokaal nogal verstoorde. En hoogzwanger vroeg ik een keer een jongen het nieuwe vocabulaire je tombe uit te beelden.''

''Hij was lang en had zich voorgenomen mij flink te laten schrikken. Hij liet zich strak naar voren vallen. Pas op het laatste moment stak hij zijn armen uit om, heel professioneel, zijn val te breken. Mijn gegil was zijn grootste beloning."

Gebaren als geheugensteun

Nena Jansen (13) zit in de tweede klas van het Cygnus Gymnasium en heeft sinds vorig jaar Frans. "Het is leuk om Frans te leren, maar het is ook moeilijk en best veel. Bij de eerste les maakte mevrouw Clarkson allerlei ­gebaren. Dat was even wennen, omdat ik nog geen woord Frans sprak. Ze deed eerst bekende woor­den als bonjour en je m'appelle terwijl ze een klein toneelstukje opvoerde.''

''We zaten in een kring en terwijl ze rondliep betrok ze alle kinderen bij de les. Een keer had ze zes kinderen uitgekozen om de begrippen stoppen, lopen en vallen te leren. Dat werd een gezellig zootje. Als ik deze manier met een andere methodes vergelijk, denk ik dat dit beter werkt. De gebaren zijn steeds hetzelfde, dus als je het woord niet meer weet, herken je het gebaar waardoor je het woord je vaak weer herinnert. Terugdeinzen vind ik bijvoorbeeld een lastig woord, maar als ik het gebaar maak, denk ik: ­recule."

 

Beste mevrouw Clarkson,

Wat een verdrietig bericht... Ik kan mij niet goed voorstellen hoe het moet zijn voor u/jullie.

Ik wil u heel graag bedanken voor de ontzettend leuke lessen. Ik vond u een heel lieve docent en u was altijd aardig voor ons. Ik heb net met mijn ouders teruggekeken naar de foto's van de uitvoering van les 3 cochons. Ik was een van de narrateurs en laatst hoorde ik de tekst. "Qui a peur du méchant loup?"  Op de foto ziet u mij tijdens de uitvoering. Ik wil u heel erg bedanken voor de grote glimlach op mijn gezicht. 

Ik hoop dat u de komende tijd nog veel kan genieten met uw man en kinderen. 

Veel sterkte en groeten, Tobias Swildens

PS: Over twee jaar mag ik eindexamen doen in het Frans! :)

Hoi Lara,

Ik heb persoonlijk nooit les van jou gehad, maar toen ik (bijna 13 jaar geleden) als brugpieper op het Cygnus begon, was de school nog zo klein, dat iedereen elkaar eigenlijk wel kende. Zo kwam je wel eens langs bij de lessen van mevrouw Vis. Maar het is vooral de reis naar Parijs, aan het begin van ons examenjaar, waar ik mooie herinneringen aan heb. Het was oneerlijk dat wel iedereen naar Berlijn ging (zelfs de mensen zonder Duits), maar niemand naar Frankrijk! Zo leuk dat we de mogelijkheid kregen om deze reis helemaal zelf samen te stellen, en ook leuk dat het toch gelukt is, ook al was niet iedereen het ermee eens. 

Ik wens jou en je familie heel veel sterkte. 

Veel liefs,

Lieve Lara,

Ik zie nog zo voor me hoe ik 11 jaar geleden aan een tafeltje zat op een personeelsborrel waar ik nog amper iemand kende. Tim was 3 maanden en ik was net begonnen op het Cygnus. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje een provinciaaltje tussen jullie, gymnasiasten en groot-stedelingen. Jij nam plaats aan onze tafel en nam een hele lading vrolijkheid en gezelligheid mee. Je zou net weer beginnen na je zwangerschapsverlof van Felix. Je zal het toen niet beseft hebben, maar jij was één van de mensen die ervoor zorgden dat ik me thuis ging voelen op het Cygnus.

Weet je nog? Bij Edu aankloppen omdat de directeurskamer de enige plek was in het gebouw waar je kon kolven? Je zei: ‘het voelt alsof je tegen iemand moet zeggen “ik moet poepen!”’ - het gezicht dat je erbij trok! Ik schoot in de lach en dat schiet ik nog steeds als ik er aan terug denk. Een lach door de tranen heen, want God Lara, wat ben ik verdrietig dat ik je niet meer tegen ga komen op school. Dat we jou flamboyante verschijning (ik zag die al een paar keer voorbij komen in de andere berichten – en ook ik bewonderde je erom) en je directe humor moeten missen.

Je noemt die eerste Parijs-reis, voor mij als perfectionist op sommige momenten een ware beproeving. Maar ook zoveel fijne momenten die ik zo voor de geest kan halen. Een klein restaurantje dat Pieter had ontdekt en dat een waar juweeltje bleek te zijn. Een nachtelijke wandeling terug van de Eifeltoren, die toch iets langer bleek dan we hadden ingeschat. De eerste dronkaards begonnen al gesprekken met onze leerlingen aan te knopen en we waren blij toen we alle schaapjes weer veilig binnen hadden. Hoe jij helemaal blij was dat je een hele berg Eifel torens op de kop had weten te tikken – voor elk van je examenleerlingen één – een herinnering aan jou en aan het Cygnus.

Ik heb een bigshopper met de Eifeltoren erop. Altijd als ik dat plaatje zie, moet ik even aan jou denken. En als ik verwoede pogingen doe om mijn Frans te verbeteren (heb duolingo ontdekt). Jij zei me dat ik gewoon moest durven, me niet moet schamen, gewoon moet doen. Het is net als piano leren spelen, stap voor stap.

Lieve Lara, ik wens jou en je gezin heel veel sterkte!

Liefs,

Mirjam

Lieve Lara,

Samen opgegroeid als docent bij het Cygnus (ook ik ontving onlangs bloemen voor mijn 12,5 jarig jubileum), samen jaren mentor geweest van 3^e klassen en samen voor het eerst examinator geweest. Ook samen naar het Trippenhuis (zie de foto van helaas matige kwaliteit waarin je hopelijk jezelf nog herkent, jouw naam was ook niet helemaal correct gespeld…) om een eerste KNAW-prijs voor een profielwerkstuk ooit voor het Cygnus in ontvangst te nemen (Anne en Oumaima hadden onder jouw bezielende begeleiding onderzoek gedaan naar taalintuïtie bij kinderen en volwassenen).

 

Maar wat in mijn geheugen gegrift staat is onze eerste keer samen op veldwerk bij Hei & Boeicop: toen jij eenmaal doorhad wat de bedoeling was met een grondboor was je niet te stuiten! Je rende het modderige veld in en ging vol overgave met leerlingen aan de slag om een grondmonster te bemachtigen. Bij andere gelegenheden hoefde het woord grondboor maar te vallen en jij keek enthousiast op om iedereen te overtuigen dat er maar één persoon was die daarmee aan het werk zou gaan. Deze winter hebben we een grondboor voor het Cygnus aangeschaft om een wilgentenen heg te plaatsen op ons schoolplein. Wat had ik graag jou nog één keer aan het werk gezien als hoofd grondboringen. Dank voor zoveel prachtige herinneringen, Lara, maak er nog veel met je dierbaren.

Chris

Bonjour Lara,

In 2009 leerde ik je kennen toen ik als eersteklasser op het Cygnus begon. Met plezier ging ik naar jouw lessen; jij wist mij iedere keer weer te enthousiasmeren. Je straalde iedere les weer. Nog steeds denk ik aan jou als ik mensen Frans hoor praten of als ik de taal aan het opfrissen ben. Lieve Lara, je bent een bijzondere, kleurrijke, knappe, vrolijke, humorvolle, begripvolle, lieve, leuke, sterke en speciale vrouw. Ik ben in mijn verdere carrière nooit meer iemand tegengekomen zoals jij. Voor mij was je het zonnetje van het Cygnus. Ik voel mij vereerd dat ik al die jaren in het Cygnus van je heb mogen genieten als docente.

De dag dat we surprises mee moesten nemen met een Frans gedicht, had ik een sinterklaasboek gemaakt. Je was zoooooo enthousiast en wilde het sinterklaasboek en gedicht hebben om het vervolgens tijdens iedere open dag te laten zien aan de bezoekers. Ik voelde me zo bijzonder; dat komt door jou, want jij wist van iets kleins iets speciaals te maken.
Het toneelstuk 'Les trois petits cochons' ken ik tot op de dag van vandaag nog uit mijn hoofd, doordat jij jouw lessen zo boeiend en interactief maakte.
Ook in Lille wist je ons te laten genieten; boodschappen doen in het Frans om er vervolgens achter te komen dat we beter Frans spraken dan we dachten, picknicken en de leerzame rondleidingen door Lille.

Al deze herinneringen zal ik koesteren in mijn hart. Dank voor al deze mooie ervaringen en voor alle leerzame lessen!

Lieve Lara, ik wens jou en jouw gezin veel sterkte in deze moeilijke periode. Ik denk aan jullie!

Chères salutations,
Siham

Beste Lara, 
Wat ongelofelijk  triest, dat je gezin zonder jou verder zal moeten omdat je niet meer beter gemaakt kan worden. Dit klopt niet.

Mijn man en ik zullen nooit vergeten dat we bij je terecht konden toen onze dochter Suus door een moeilijke periode ging. We zijn je hier heel erg dankbaar voor. Zo fijn dat er iemand was waar ze naar toe kon als dat nodig mocht zijn.

Het is voor haar en alle leerlingen zeer verdrietig dat ze zonder je toewijding en je vrolijke lessen verder zullen moeten. 

Alle warmte voor de aankomende periode met je dierbaren. 

Joost en Mariëlle van Leenders

Lieve Lara,

Voor mij ben je onlosmakelijk verbonden met het Cygnus. Je bent een dierbare collega. 

Hoe je een keer tegen me zei: 'Ja maar, je krijgt meteen wel heel veel Lara, hè.' Dat was in de bus op weg naar Parijs met klas 4. Ik zat naast jou en smulde van jouw verhalen. Kleurrijk, grappig, bizar. Een en ander smakelijk verteld met bijpassende mimiek en toon. Hoe je - tijdens diezelfde Parijsreis - in een volstrekt idiote pyjama om half twee 's nachts de kamers langsging om leerlingen - liefdevol maar beslist - welterusten te wensen. Hoe je die hele reis, 's ochtends vroeg of midden in de nacht, monter en opgewekt bleef. Hoe je niet moe scheen te worden. (Het waarschijnlijk wel was, maar hoe je dat dan niet liet merken.) Hoe je vertelde dat je thuis voor de spiegel jezelf aan het bewonderen was en maar tot één conclusie kon komen: 'Dit lichaam moet baren!' Hoe je tijdens je zwangerschap voordeed hoe Felix je baarmoeder onveilig maakte en telkens met zijn voeten in je zij aan het porren was. Hoe je door de Cygnusgangen zwierde in vrolijke jurkjes. Hoe je AIM-lessen gaf. Met heel veel Lara en veel mimiek. Hoe je ongezouten je mening ergens over kon geven. Maar hoe je tegelijkertijd ontvankelijk en open was. En lief. Hoe je zo lekker recht-voor-zijn-raap (mijn opa zou zeggen: 'Daar zit geen woord Frans bij.' Dat je oprecht en integer bent. Hoe je speechte bij de diploma-uitreiking. Hoe je mij, zonder dat je het weet, hebt geïnspireerd bij het geven van een speech. Hoe je zo met hart-en-ziel. Hoe betrokken je bent. Bij alles eigenlijk. En hoe mooi dat is. Hoe je er als docent en mentor voor je leerlingen was. Hoe je het verschil hebt gemaakt. Door heel veel Lara te geven. Dank je wel, lieve Lara. 

Ruth

Lieve Lara,

Voor mij ben je onlosmakelijk verbonden met het Cygnus. Je bent een dierbare collega. 

Hoe je een keer tegen me zei: 'Ja maar, je krijgt meteen wel heel veel Lara, hè.' Dat was in de bus op weg naar Parijs met klas 4. Ik zat naast jou en smulde van jouw verhalen. Kleurrijk, grappig, bizar. Een en ander smakelijk verteld met bijpassende mimiek en toon. Hoe je - tijdens diezelfde Parijsreis - in een volstrekt idiote pyjama om half twee 's nachts de kamers langsging om leerlingen - liefdevol maar beslist - welterusten te wensen. Hoe je die hele reis, 's ochtends vroeg of midden in de nacht, monter en opgewekt bleef. Hoe je niet moe scheen te worden. (Het waarschijnlijk wel was, maar hoe je dat dan niet liet merken.) Hoe je vertelde dat je thuis voor de spiegel jezelf aan het bewonderen was en maar tot één conclusie kon komen: 'Dit lichaam moet baren!' Hoe je tijdens je zwangerschap voordeed hoe Felix je baarmoeder onveilig maakte en telkens met zijn voeten in je zij aan het porren was. Hoe je door de Cygnusgangen zwierde in vrolijke jurkjes. Hoe je AIM-lessen gaf. Met heel veel Lara en veel mimiek. Hoe je ongezouten je mening ergens over kon geven. Maar hoe je tegelijkertijd ontvankelijk en open was. En lief. Hoe je zo lekker recht-voor-zijn-raap (mijn opa zou zeggen: 'Daar zit geen woord Frans bij.' Dat je oprecht en integer bent. Hoe je speechte bij de diploma-uitreiking. Hoe je mij, zonder dat je het weet, hebt geïnspireerd bij het geven van een speech. Hoe je zo met hart-en-ziel. Hoe betrokken je bent. Bij alles eigenlijk. En hoe mooi dat is. Hoe je er als docent en mentor voor je leerlingen was. Hoe je het verschil hebt gemaakt. Door heel veel Lara te geven. Dank je wel, lieve Lara. 

Ruth

Hoi Lara,

Ik heb maar 1 jaar les van jou gehad, maar voor mij was het optreden met les trois petits cochons onvergetelijk. De passie en het enthousiasme waarmee jij ons lesgaf was fantastisch. Of als iemand een bepaald woord niet in het Frans wist, mochten we héél af en toe over de "magische lijn" stappen, om het antwoord in het Nederlands te geven. Hartstikke bedankt voor dat jaar dat jij mij Franse les hebt gegeven. Ik zal het nooit vergeten.

Dikke knuffel van Arsenyo