De Amsterdamsche Schooltijd
Lieve Lara,
Lange tijd hoorde jij zooo bij het hart van de Amsterdamsche School! En in het mijne ben je altijd blijven zitten. Uitbehandeld. Wat een afschuwelijke diagnose. Bij jou horen hele andere uitwoorden, zoals uiterst betrokken, uitermate gepassioneerd, uitstekende mentor, uitdagen, uitproberen, uiten en uitvliegen om maar een greep te doen!
Een van mijn leukste herinneringen aan jou is het moment waarop je naar de 5e gestormd kwam. Je klapte herhaaldelijk dubbel en liet je haar wanhopig zwiepen, terwijl je 'o neeeee, o neeeeee, o neeeeeeeeee!' uitriep. Iedere keer waarop je je realiseerde wat je had gedaan, maakte je weer die vertwijfelde buiging. Het duurde even voordat je me kon vertellen wat er was gebeurd. Je had een licht pinnige mail over een ouder naar mij willen doorsturen, maar had deze per ongeluk in reply naar de ouder in kwestie gestuurd. Betreffende vader pakte het echter heel sportief op en gaf ruiterlijk toe dat hij inderdaad wel eens een veeleisende *&4%2! kon zijn, haha! Je enorme betrokkenheid bij zijn zoon maakte natuurlijk dat hij erom kon lachen. En zo bleek deze actie toch niet het einde van de wereld - een tijdelijk overtuiging die je op de 5e zo mooi verbeeldde.
Uitbehandeld. Ik wens jou, je gezin en andere dierbaren in deze onvoorstelbare tijd wat zo lastig in woorden te vatten is - liefde & kracht, warmte & troost. En plezier.
De wereld gaat leger zijn zonder jou, lieve Lara, maar je hebt zoveel krachtzaadjes geplant in de harten van zovelen. Jij bent nog laaaaang niet uitgebloeid.
Gwen